Отыкен

Ерінінде – дір-дір еткен Ай нұры,

Етегінде – еңіреген жаңбыры.

Есімнен бір кетпей қойды туған жер

Киігіндей таудан қашқан таң нұры.

 

Ай мен Күні алып таудан туатын,

Қырандайын шыңға өрмелеп шығатын.

Бұлбұл билер биігіне сүйеніп,

Бала батыр ел күзетіп тұратын.

 

Сандықтаста арша ән салған ақ түндер,

Уыс-уыс жұлдыз шашып өттіңдер.

Өне бойы тарқатылған бұрымы

Бұқтырманың ақ маңдайын өптіңдер.

 

Сыбызғылап сайдан өрген самырсын,

Шырша қанат, қарағайдан – қауырсын.

Отыкенде орда тіккен ормандар

Ит тұмсығы өтпейтіндей қалыңсың.

 

Тұнық суы жанарындай маралдың,

Көзқарасы – айтқан серті адалдың.

Табиғаты адамзатын баулыған

Отыкендей аяулым...