Тайғақ мұздағы тайталас

(Болған оқиға ізімен)

 

86-ы. Желтоқсанның аяғы.

Көше көк мұз

Жиі аяғым таяды.

Серең етіп құлағанша

Бір мезет,

Такси ұстап мінгім келді баяғы.

 

Бос  тұрған бір машинаға таядым,

Тәлтіректеп жас бұзаудай таямын.

Аяқтағы армян етік табаны

Май жаққандай

Сырғанайды аяғым.

 

Қапелімде

Жалбаң еткен ителгі,

Өзге тілді дәл кеудемнен итерді.

-Калбит қазақ менен кейін мінесің,

-Әйтпесе,

Мен бас сүйекті үйтеді.

 

Итерген соң сырғанадым

О тоба-ай,

Самбошыға жығылудың обалы-ай.

Тебуге де, бұрауға да мұршам жоқ,

Дәрменсізбін қанаты жоқ сонадай...

 

Атып тұрдым

Берейін деп жауабын,

Мас адамдай оңды-солды ауамын.

Мен жеткенше мұжық мініп жөнелді,

Енді оны қайдан іздеп табамын?

 

Тайғақ табан,

Тайғанақ жол

Қап бәлем!

Болдыртпады төбелесті

Әттеген!

Басын жарып, қанатқанда мұрынын,

Бұзақыны жасаушы еді дәп менен.

 

Болмағанда

Тайғанақ жол,

Тайғақ  мұз,

Темір торда отырар ма ем айғақсыз.

Бір қазағым шешім оқып тұрар ед,

-Мына ұлтшылды итжеккенге айдатқыз.

 

Жәйді айттым

Жиырма жылғы жаймалап,

Желтоқсанның тарихы әлі тайғанақ.

Желтоқсанның шындығын іздеумен,

Келем мен де әлі күнге тайғанап.