Жылдың үздік поэзиясы
47
47
Жанымды мұздатып алдым
Жанымды мұздатып алдым,
Жауынды сүйгенім үшін...
Күркіреп барады аспаным.
Келгенін сездіріп күздің.
Иә сіз...
Құшағын құп көріп өзгенің.
Мен сол...
Қоштасқан қызбын.
Қара көк қосылып жылайтын,
Қара дақ бұлт жиып...
Тамшысы темірдей,
Жендетім аяусыз.
Жоғалып кетсемші жанымды кемірмей!
Күнде осы тірліктің құлымын.
Күндесі секілді бай қыздың.
Қалатын мүрдесі көмілмей.
Сезімім садаға,
Ішімді өртейді бір үміт.
Кенеттен керіге бұрылып.
"Кешірші"- демей ме?!
Ал менің сонда, тәкаппарлығым тіріліп.
Құлып салса ше көмейге?
Өксітіп өкініш.
Сезсем ші бұл жауын өтпелі екенін.
Сенбес ем,сүйер ем бірақ.
Бәрінің шегі бар...
Тұру жоқ тақты да босатпай.
Азғындық жасағандарға да,
Адал ғой ұлылар!
Жауыннан кейінгі кемпірқосақтай...